Havuç Tohumu, Kökü, yaprağı, tohumu, çiçeği ile havuç, bir tabiat harikası. Yüzyılı aşkın süredir geleneksel yöntemlerle havucun bileşimindeki özellikler ile İnsanlar için her türlü şifa kaynağı onlarda! Havuç gençlik kaynağıdır ve dört Harika'dan biridir. Her bitki bir hastalığı tedavi etmek için büyür. Konumuz olan havuç tohumu ile ilgili yazımızı değerli okuyucularımızın beğenisine sunuyoruz. Havuç özellikle A vitamini açısından zengin olan kökleri çiğ yada pişirilerek yenen bir sebze türüdür. Vitamin içeriği bol olan havuç da; B1, B2, B3, B6, C, E, K ve potasyum, sodyum, fosfor, kalsiyum, demir, magnezyum mineralleri, protein ve karbonhidrat bulunur. Havuçlar kısa ve uzun şeklindedir. Kısalar turfandalık zamanı için kullanılır. Uzunlar ise yemeklik çeşitleri olarak kullanılır. Havuç tohumları çok ufak olup, kurşuni renkli, hafif sarı renkli ve hafif çengelli bir bitkidir. Çiçekleri beyaz ve pembe renkli, tohumları ise 2-4 mm uzunlukla yumurta şeklindedir. Tohumların ekimden önce tüylerinden temizlenmesi gerekir. Çünkü tüylü olarak yapılır ise, ekim sırasında bazı sorunlar oluşturabilir. İklim istekleri açısından seçici olan havuç, toprak istekleri üzerinde de seçici bir bitkidir. Bu bakımdan havuçlar killi ve kumlu olan topraklarda en iyi sonucu verir. Havuç tohumu iki defa işlenmektedir. Birinci işlem sırasında toprak 30-40 cm derinlikte işlenmelidir. Birinci işlemden sonra 2 veya 3 ton yanmış ahır gübresi verilerek, ikinci toprak işlemesi yapılır. Tavşanların bile havucu ne kadar çok sevdiğini ve yediğini biliyorsunuzdur.
Tohumu; Havuç iki yıllık otsu bir bitkidir. İlk birinci yılında toprak derinliğinde bulunan ve yenilebilen etli kökleri ile toprak üstü yaprağını ve saplarını geliştirir. İkinci yılında havuç çiçekleri ve tohumları ile oluşur. Ancak bazı yabani havuçlarla birkaç otsu türünde olan havuç, bir yılda gelişimini tamamlar. Aynı yıl içerisinde tohum tüm bölümlerini oluşturmaya başlar. Havuç bitkisi besin değeri olarak etli, kabarık kökü, değişik biçim, renk ve büyüklüklerde olur.
Toprağı; Genellikle şubattan sonbahara kadar ekilebilir. Tohum serpme veya çizgi şeklinde ekilir. Havuç tohumları çengelli olduğu için ekilmeden önce ovalayarak çengelleri kırılır. Havucun yetiştirildiği toprak derin kazılır ve titizlikle işlenir. Eğer havuç kökleri çatallaşır ise özelliğini kaybeder. Havucun toprağındaki yabani otlar elle veya çapayla temizlenir. Ekimden önce toprak, tahtalarla ayrılır. Ekilen tohumlar tırmıkla beraber üzeri bir iki santim kadar kapatılır. Bu şekilde üzerleri bastırılarak toprakla temas etmesi sağlanır. Tohumlar bir ay süre sonra yeşillenmeye başlar ve çiçekleri açar.
Ekimi; Bu uzun sürede tarlanın otlanmasının önüne geçmek için ekim sonrasında yabancı ot ilacı kullanılması önerilir. Sonra havucun durumuna göre iki veya üç defa çapa yapılır. Yapraklanınca da sulayarak seyrekleşmesi sağlanır. Bazı durumlarda ikinci defa seyrekleşmesi yapılabiliyor. Çünkü havuç suyu sevdiği için kurak zamanlarda sulanmalıdır. Bu durumda potasyum, havuçta şeker miktarını ve depolama gücünü artırmaya yardımcı olur.
Sulaması; Havuç tohumu çimlenmeye başlamasından itibaren hasat bitimine kadar, belli aralıklarla düzenli olarak, her çapadan sonra sulaması yapılır.
Gübrelemesi; Fosforlu ve potasyumlu gübreler ekimden önce verilir. Azotlu gübreler ise ekimden önce yarısı verilir ve diğer yarısı da fidelerin kurşun kalem kalınlığına ulaştığı zaman verilir. Her iki gübrede havuç tohumunun daha fazla veriminin artmasına neden olur. Böylece kalitesi de yüksek olur.
Hasat zamanı; Havuçlar normal boyutlarını aldıktan sonra hasat edilmesi gerekir. Çünkü köklerin fazla sertleşmesine izin vermeden toplanması daha uygun olur. Erken toplanan havuçlar hem zayıf olur, hem de tatlanmamış olur. Hasat edilmeden bir gün önce sulanması toplamada kolaylık sağlar. Toprak kazılarak hasat edilir. Yaprakları kesilir ve atılır. Meydana çıkan havuçlar topraklı olacakları için bol su ile yıkanarak hazır hale gelmesi sağlanır.
